Anzer Yaylası’na ilk geldiğimde, bana bir kase dolusu bal ikram ettiler. Balın rengi koyu kahverengiydi ve kıvamı çok yoğundu. Bir kaşık aldım ve ağzıma götürdüm. O anda, hayatımda hiç tatmadığım bir lezzetle karşılaştım. Bal, ağzımda eriyip damağımda çeşitli aromalar bırakıyordu. Her kaşıkta farklı bir bitkinin kokusunu ve tadını alabiliyordum. Balın tadı o kadar güzeldi ki, bir kaseyi bitirdikten sonra daha fazlasını istedim. Ancak bana, bu baldan günde en fazla iki kaşık yemenin yeterli olduğunu söylediler. Çünkü bu balın çok kuvvetli ve şifalı olduğunu, fazla yemenin zararlı olabileceğini anlattılar. Ben de onlara saygı duyarak bal yemeyi o gün için bıraktım. Ama o günden sonra, Anzer Balı’nın hayranı oldum ve araştırmasını yapmaya karar verdim…
Bu sözler bana ait … Yazı Joecheim Wenter’a aittir. Wenter, Almanya’nın Stuttgart Üniversitesi’nde botanik profesörü olarak çalışmış bir bilim insanıdır. Anzer Balı ile ilgili 1974 yılında yayınlanan “Anzer Yaylası’nın Endemik Florası ve Anzer Balı” adlı eserinde bu anısına yer vermiş.
Alman Kralı hastalanınca
Wenter’ı bu konuda çalışma yapmasını teşvik eden de, Karl Koch adlı botanikçinin 1800’ü yıllarda yazdığı kitap olmuş. Koch’u Kaçkar Dağları’na gelmesine sebep de, Alman Kralı Wilhelm’in hastalığı… Doğu Alman Prusya Kralı IV. Fridich Wilhelm (1840-1861),. Hastalığının çaresi olan Anzer Balı bulması için Osmanlı padişahı Abdülmecit’e botanikçisi Karl Koch’u gönderir. Kral Wilhelm, Anzer Balı’nı bir yerden duymuş. Sultan da Koch’u bir gemiyle Rize’ye ve Anzer Yaylasına gitmesi için yardımcı olmuş. Karl Koch, Anzer ve Kaçkarlar’da iki yıl kalarak, anılarını bir kitap haline getirmiş.
Bu iki çalışma Anzer Balı konusundaki ilk yazılı belgelerdir. Wenter’in kitabını 1977 yılında tercüme eden Hacettepe Üniversitesi’nden Prof. Dr. Kadriye Sorkun, Anzer Yaylasına gelip ilk bilimsel çalışmalarını başlatır.
