Bütün dünyada her yılın nisan ayının son cumartesi gününün “Dünya Veteriner Hekimler Günü” olarak kutlandığını İstanbul Veteriner Hekimler Odası Başkanı N. Erdinç Orhan’ın 26 Nisan Cuma günü gazetemizin ikinci sayfasında yayımlanan “Türkiye’de Veteriner Hekim Olmak” başlıklı yazısından öğrendim.
Nitekim veteriner hekimlerimiz, yine gazetemizde yer alan bir haberde bildirildiği gibi, 27 Nisan Cumartesi günü, Türk Hekimler Birliği Merkez Konseyi Başkanı Prof. Dr. Murat Arslan’ın sözleriyle “kutlama yapmak için değil, fakat sorunlarını dile getirmek üzere” Ankara Ulus’ta Atatürk Anıtı önünde toplandılar.
Prof. Dr. Arslan konuşmasında “yanlış politikalar nedeniyle aşı, ilaç, teşhis kiti ve hayvansal gıda üretiminde dışa bağımlılığın artması” başta olmak üzere veteriner hekimlik, daha doğrusu ülkemizin ekonomisi bakımdan yaşamsal önemi olan sorunları sıraladı.
Medyadaki haberlerden, Atatürk Anıtı önündeki toplantıda aralarında veteriner fakülteleri öğrencilerinin de bulunduğu çok sayıda konuşmacının yer aldığını, başka şehirlerimizde de benzer toplantılar yapıldığını öğrendim.
Bunlar bana söz konusu hekimlik alanında büyük bir enerji birikimi olduğunu, bu meslek alanına ilişkin hak taleplerinin giderek daha yüksek sesle dile getirileceğini gösterdi.
***
Bir yüksek ziraat mühendisinin çocuğu olduğum biyografilerimde yazılıdır. Onur duyduğum bir olgudur bu. Köyü, köylüyü çocukluk yıllarımda tanıyışımı bu olguya borçluyum. Baba mesleğini her zaman kutsal bir meslek olarak gördüm. Bu mesleğin, orman mühendisliği ve ardından veteriner hekimlik meslekleriyle ayrılmaz bir bütünlük oluşturduğunu zamanla daha iyi anladım. Bugün ise bu mesleklerin, gençlerimiz ve ebeveynleri için pek de çekici meslek alanları sayılmayışını, üzüntüyle ve ülkemizin mutluluğu, geleceği bakımından büyük bir bilinçsizliğin kanıtı olarak görüyorum.
