Bu yazıyı, can güvenliğimi tehlikeye atma pahasına kaleme aldığımı en başta söyleyeyim. Neden böyle bir giriş yaptığımı zamanı geldiğinde, daha geniş bir şekilde anlatacağım.
Tarımdan Haber olarak, geçtiğimiz hafta Konya’nın Karapınar ilçesinde yaşanan dev pancar kota skandalını duyuracağımızı açıklamıştık. O duyurudan sonra üzerime kurulan baskıyı anlatmam mümkün değil. Haber yapılmasın diye akla gelmedik yöntemler denendi.
En son “Çiftçiyim” diyerek birilerini örgütleyip beni arattırmaları, arka arkaya telefonlarla gözdağı vermeye çalışmaları ortaya dökülecek gerçeklerin birilerini çok rahatsız edeceğini gösteriyor.
Zaten savcılığa gidip can güvenliğimin olmadığına dair başvuruyu da yapacağım.
Bakın, Karapınar Türkiye’nin en önemli pancar üretim bölgelerinden biri. Burada yıllık yaklaşık 1 milyon 700 bin ton pancar ekiliyor. Bunun 860 bin tonu Ereğli Şeker Fabrikasına, 400 bin tonu Türkşeker’in izniyle Amasya, Alpullu ve Adapazarı fabrikalarına ekiliyor, 400 bin ton da tamamen kotasız, yani kayıt dışı ekim yapılıyor.
Şimdi asıl skandal burada başlıyor.
Eskiden dış bölgeye yapılan yani Adapazarı, Amasya ve Alpullu şeker fabrikalarına yapılan ekimlerde kota doğrudan çiftçiye veriliyordu. Yani çiftçi, pancarını fabrikaya satar, hakkını alırdı. Ama son iki yıldır sistem tamamen değiştirildi. Kotalar çiftçiye değil, şirketlere veriliyor. Ve bu şirketler, çiftçiye daha pancar ekim aşamasında köle gibi bağlayan sözleşmeler imzalatıyor.
Şimdi size bir belge paylaşacağım.
UHM Tarım isimli şirket, Şubat ayında pancar ekim dönemi başlar başlamaz çiftçilerle sözleşme yapıyor. Dikkat edin: şeker fabrikası dışında hiçbir şirket böyle bir sözleşme yapamaz. Çünkü kota çiftçinin hakkıdır. Araya şirket giriyorsa, o kota artık ticarete konu edilmiş demektir. Bu da açıkça Şeker Kanunu’na aykırıdır.
