Geçen hafta kaybettiğimiz ödünsüz Cumhuriyetçi Ali Sirmen, “Bekri Çeşnici” takma adlı kalemi çok kıvrak bir gastronomi yazarıydı aynı zamanda…
Dublin’in biraz dışındaki stadyum, o cuma akşamı hıncahınç doluydu. Pistte İrlandalıların çok sevdikleri tazı yarışları yapılıyor, tazılar uzaktan kumanda edilen plastik fareleri yakalayabilmek için çılgınca koşuyordu. Elbette tazı yaklaştıkça farenin hızı da artıyor, fareyi bir türlü yakalayamayan köpek hırsından tüm gücünü zorluyordu.
İrlanda’nın ünlü viskisi Jameson’ın konuğu olarak bu ülkeye giden dört Türk yazar, siyah biralarımızı içerek locadan yarışları seyrediyorduk. Her yeni köpek depara kalktığında bahisler oynanıyor, performansı iyi köpekler bire birkaç veriyordu. Ev sahibimiz Eddie arada bahis oynamamız için kışkırtıyordu:
Haydi, Beyaz Diş koşuyor, müthiş köpektir, yok mu oynayan?.. Bakın sıra Uçan Bulut’ta… Sovyet Çeliği de çok favori. Mr. Sirmen haydi, bari Sovyet Çeliği’ne bir pound koyun…
– Sağ ol Eddie… Ona son oynadığımda dört yıl yatmıştım!”
Grubumuzdaki Ali Sirmen’in bu acı ironisini Eddie elbette anlamamış, biraz boş gözlerle bakmıştı. Teoman Hünal kulağına fısıldadı:
“Komünistlik suçlamasıyla dört yıl hapis yatmıştı, onun için öyle dedi.”
Eddie’nin gözleri faltaşı gibi açıldı. Karşısında oturan saygın beyefendinin dört yıl hapis yatacak bir suç işleyeceğine aklı kesmemişti. Batıda çoktan tarihe karışmış “düşünce suçları”ndan insanları zindanlarda çürüten 12 Eylül mahkemelerini de elbette bilmiyordu. Sadece mırıldanabildi:
“Görüşleri çok mu radikaldi?”
Ali Sirmen hayatın ince zevklerini de ıskalamayan tam bir beyefendiydi…
Ali Bey’le politik kimliğinin yanında damak tadı tutkunu bir gastronomi yazarı da olduğu için pek çok gezide, ziyafette, tadımda birlikte olduk. Ve bir yandan siyasi mücadelesini kararlı biçimde yürütürken, bir yandan da hayatın renkli yanlarını ıskalamayan çok yönlülüğüne hayranlık duyduk. Doğrusu, Cumhuriyet ve Milliyet’te “Bekri Çeşnici” takma adıyla yıllarca yazdığı yemek yazıları, en az siyasi yazıları kadar çarpıcıydı.
