Türkiye’nin küçük ya da büyük ölçekli, dinamik ve girişimci bir sermaye birikimi vardır. Bu sermaye ne yazık ki ülkemizde üretime yönlendirilemedi. Böyle olunca da Türkiye bir inşaat cennetine dönüştü. Şantiye alanları gelişince de rantiye doğdu. Türk ekonomisinin lokomotifi olan inşaat sektörü de yıllar içerisinde yaşanan krizlerde zor zamanlar yaşadı. Lokomotif yavaşlayınca ya da durunca haliyle Türkiye’de de ekonomik durgunluklar oldu. Her zaman üzerinde durduğumuz “plansızlık” Türk ekonomisini vurdu. Devletçi politikalardan uzaklaşmak, tarımda, eğitimde, sağlıkta ve doğal olarak ekonomimizde yaralar açtı. Üretime değil betona yöneldik. Üretmeden sadece inşaat yapmak bizi bugünlerde yaşadığımız ekonomik sorunların içine soktu.
Ülkemizde gündemden hemen hemen hiç düşmeyen bir konudur gıda pahalılığı. Gıdada yaşanan enflasyonun kaynağı tartışılır, soruşturulur, kimi zaman hal esnafı, kimi zaman aracı tüccarlar, kimi zaman da büyük zincir marketler suçlu ilan edilir. Böyle konularda bir suçlu bulmak, kamuoyunu o tarafa yönlendirmek, sorumluluk sahibi iktidar için iyi bir kaçış yoludur. Çiftçiyi dinlediğimizde (konuyu daha iyi analiz edebildiklerinden) sorunu daha iyi anlarız; yem pahalı, gübre pahalı, ilaç pahalı… Pahalılar çünkü bu tarımsal girdileri ve onların hammaddelerini yeteri kadar üretmiyoruz, dolayısıyla dışa bağımlıyız. Dışa bağımlılık içinde çırpınan bir ülkede enflasyon eksik olmaz, tarımın devamlılığı sağlanamaz ve gıda güvenliği de tehlikeye girer.
Vatan Partisi yıllardır üretim ekonomisini, üretenlerin milli hükümetini savunur ve bu yolda siyaset yapar. Türkiye’nin kaçınılmaz olarak çok yakın zamanda bir Üretim Devrimi gerçekleştireceğinin tespitini ortaya koyar. Çünkü Türkiye’nin iç dinamikleri, dünyanın değişerek içinden geçtiği süreç ve varacağı nokta bunu gerektirmektedir. Türkiye, dünyada tarımda yeniden kendine yetebilen bir ülke olacaktır. Bu noktada tarımsal üretimde ülkemiz için çok önemli olan bir işletmeden bahsetmek istiyorum.
