Bir Türk için mantı ne kadar önemliyse gnocchi de İtalyanlar için o kadar kıymetli. Gnocchi yapımı profesyonellik gerektiren ve reçetesi bölgelere göre değişen bir tarif. İtalya’da çok sevilmesinin yanı sıra benim ve ailem için de çok özel bir yere sahip. Senelerdir mutfaktayım ve pek çok iyi şefle çalışıp birçok restorana reçete yazmış olmama rağmen annemin küçükken bana yaptığı gnocchi’yi asla unutamam.
Çocukluğumda çok sosyal biriydim.E tabii bu durumla en çok uğraşan kişi de annem oluyordu. Uzun dönem futbol oynadım, çeşitli etkinliklerde yer aldım, haliyle arkadaş grubum gittikçe genişliyor ve arkadaşlarımın hepsi annemin yemeklerine bayılıyordu. Bir antrenman çıkışında veya bir okul sonrası mutlaka arkadaşlarla toplanıp bizim evin kapısını çalardık. Çünkü annemin gnocchi yemeğinin tadı dilden dile dolaşarak ünlenmişti. Evin kapısını çaldığımızda artık annem şaşırmayı bırakmış, bu durumu kabullenmeye başlamıştı. Hiçbir zaman önceden haber vermezdik. Abimi ve ablamı da bu yüzden biraz sıkmış olabiliriz çünkü haftanın en az 4 günü benim yüzümden aynı yemeğe maruz kalırlardı. Annem bize her defasında “Çocuklar ne yemek istersiniz” dediğinde benim tek bir cevabım vardı, gnocchi! Başka yemek isimleri sayar ve bizim onaylamamızı beklerdi ama biz başka bir yemeği seçemezdik. Böyle anlattığıma bakmayın, bu hamuru yapmak çalışan bir anne için pek kolay değildir. Günün tüm yorgunluğunun ardından eve gelip, hamur hazırlayıp pişirmek gerçekten zorlu bir iştir…
Ailemde pek çok şef var. Küçükken tüm arkadaşlarım tatile gitse bile ben mutfakta ya annemle ya da diğer amcalarımla birlikte restoranda kalırdım. Annem de evimizin şefidir. Yeni tarifler denemeyi, bize tattırmayı, farklı tatları birleştirmeyi çok sever. Napoli doğumlu olduğu için ailesinde de çok iyi şefler vardır. Sanırım benim en iyi mutfak arkadaşım annemdi. Ondan çok fazla şey öğrendim.
İtalyan ailelerinde, özellikle de benim ailemde domates konservesi yapma geleneği vardır. Bu adeta bir seremoni gibidir; küçük büyük demeden herkes bu eğlenceye ortak olur. Size çocukluğumuzdaki domates konservesi hazırlıklarımızdan bahsedip domates soslu bir gnocchi tarifi vermek istiyorum.
Domates konservesi hazırlamak için ilk görevimiz domatesleri sabah erkenden dalından koparmak olurdu. Domatesler toplandıktan sonra büyükbabam Pasquale şarkı söylemeye başlardı. Bu bizim için büyük bir anlam ifade ediyordu. Annemin kızarttığı ekmekleri de bu domateslerle birlikte yerdik… Büyükannem tüm komşu ve akrabaları eve çağırır, domatesli ekmeklerden ikram ederdi…
