YAŞAM DEVAM ETMELİ
Birkaç yazıdır yerel üretimin önemini yazıp çiziyorum. Bu deprem gibi her kriz döneminde anlıyoruz yerelin değerini. Zira böyle zamanlarda düzen bozulduğu için, her bölge kendi başının çaresine bakmak zorunda kalıyor. Tıpkı pandemide olduğu gibi. İşte o zaman da eğer ki yerelde kurumlar ve üretim sağlam değilse, gerileme başlıyor. Bugünlerde bunun en somut örneğini afet bölgesinde görüyoruz.
Bölgede toprağın verdikleri ve onların değerlendirilmesi, hayat kurtarıyor. Tam da bu yüzden bu şehirlerde üretimi ve yaşamı acilen devam ettirmek gerekiyor. Bunun yolu da ilk etapta kooperatifleri yaşatmaktan ve hatta geliştirmekten geçiyor.
KADIN ÜRETİCİLER
Aslında kooperatif dediğiniz oluşum sadece üretimi sağlamıyor. O bölgedeki kültürel mirastan kadim öğretilere, devamlılığı sağlayan onlar. Hele ki kadınların örgütlendiği çatılar. Bu topraklardaki binlerce yıllık yaşam döngüsünün en önemli kahramanları onlar. Zira bu bölgede çevreyle, kültürle ilgili her şeyin başı kadın: Kilimi dokurken, ninnisini söylerken, tohumu ekerken tarihi o sürdürüyor.
Dolayısıyla kadınlar bölgenin üretim alanındaki zenginliklerini, geçmişten gelen bilgilerle harmanlayıp üreticiye sunuyorlar. Böylelikle toplumun devamlılığını sağlıyorlar.
