Kimin güvenliği? Kimin için güvenlik? Kimin kuvveti? Halkın vergisiyle istihdam edilip kimlerin parasının, menfaatinin, arsızlığının güvenlik kuvveti? Hangi kudretin silahlı kuvveti? Kime karşı, kimden yana güvenlik?
Elbette binlerce örnek var, ama anlamak için sadece birine bakmanız bile yeter.
Neyin örneği?
Milyonlarca yoksul veya mütevazı bir hayata sahip insanın da oyunu alıp oyununu “imtiyazlılar” lehine kuran bir iktidarın icraat örneği.
Devletin kolluk güçlerinin, hani emekçi, köylü halkın, o yoksul, çoğu sıvasız hanelerin çocukları olan askerin, jandarmanın, polisin hangi “imtiyazlar” lehine halka, güçsüz sayılanlara, öteki ve aykırı bulunanlara, hakka, özgürlüğe, tabiata, ülkenin ortak zenginliklerine karşı “iktidar nefretleri”nin ve yağmalarının silahı, sopası yapılmasının…
İmtiyazların, imtiyazlıların özel güvenlik görevlisi gibi kullanılmasının örneği.
Muğla, Milas, Akbelen.
Paşaların güçlü olduğu devirde “En büyük Atatürkçü” geçinerek, en büyük kulüplerden birinin yönetiminde, stat locasında muhtıracı, darbeci paşalarla kol kola poz vererek askeri ihaleler de alarak büyüyen holding…
Paşalar devri bitip Maşalar devri güçlenince, iktidarın yamacında, eteğinde, dizinde, yamaklığında büyük ihalelerle enerjiden madene büyüyen, şişen holding.
Muğla, Milas, Akbelen.
Orman, ağaçlar, halk. Direnen halk ve çevreciler.
Muğla, Milas, Akbelen.
Kömür. Maden.
Muğla, Milas, Akbelen.
Sabahın 5.30’u. Jandarma. Kesim ekipleri.
Temsili düşman kuvvetleri: Ağaçlar ve onları korumak isteyenler.
Dost kuvvetler: Kömür, balta, maden, holdingler.
