Gölü, canavarı, kedisi, kahvaltısı, altınları, gümüşleri, birbirinden zengin tarihî ve doğal güzellikleriyle Doğu’nun yükselen yıldızı… En çok da kendi ülkelerindeki baskıdan dolayı dilediklerince yaşayamayan İranlıların çekim merkezi, şanlı ve heyecanlı Van…
“Van’ın Edremit ilçesinin Köşk köyünde yaşayan iki köylü araba bulamadıkları bir gün Van’dan köylerine doğru yürürler. Köye birkaç kilometre kala göl kenarında kayanın üzerinde parlayan bir şey görürler. Parıltı o kadar çoktur ki ilk bakışta ne olduğunu anlayamazlar. Kayaya doğru yaklaştıkça parıltı azalır. Yaklaşırlar, yaklaşırlar, bir de ne görsünler? Kayanın kenarında oturan üst tarafı insan, belden aşağısı balık olan bir denizkızıdır. Denizkızının saçları metrelerce uzun ve sapsarıdır. Sırtı ay gibi parlaktır. Köylülerden biri, korku ve merak dolu bakışlarla denizkızına yaklaşır, saçlarına dokunur. Denizkızının saçlarının şeffaf olduğunu görürler. Daha garibi, adamın eli denizkızının saçlarından diğer tarafa geçer. Kızın yüzü ise akıl alacak derecede güzeldir. Köylüler alt bedenini de merak edip dokunmak isterler ve denizkızı sadece saçlarına dokunmaya izin verebileceğini, eğer alt tarafına dokunurlarsa tüm büyünün bozulacağını, öleceğini söyler. ‘Karada yaşayacağım zamanım doldu. Gölün dibindeki evime dönmem gerek.’ diyerek suya atlar. Parlak güneş altında gölün berrak suları arasında uzaklaşarak kaybolur. Köylüler aceleyle köye dönerler ve olan biteni anlatırlar. O günden beri Van Gölü’nde denizkızlarının yaşadığına inanılmaktadır.”
GÖL MÜ, DENİZ Mİ?
Muhtemelen Van Gölü’nde yaşayan denizkızı hikâyesinden daha çok bu gölde yaşayan canavarla ilgili efsaneler duymuşsunuzdur. Hani şu Van şehir merkezinde de heykeli bulunan ama daha çok dinozora benzeyen canavardan bahsediyorum. Vanlılar, gölde canavar olduğuna pek inanmasalar da bu tür söylentiler, yöreye olan ilgiyi sürekli canlı tutmayı sağladı. Hatta bırakın turistik ilgiyi pek çok bilimsel araştırma ekibi de canavarı bulmak için Van’ın yolunu tuttu.
