Gıda enflasyonuyla baş edebilmek için yemek tariflerinden et ve benzeri yüksek maliyetli gıdaları çıkarmaya başladık. Tencerenin içeriği değişti ama enflasyonun içeriği hep aynı: üretimsizlik.
Gıda enflasyonu ile yemek yemeye başladığımızdan bu yana menüleri küçülttük, malzemeleri eksilttik yeni bir beslenme rutini belirledik. Zeytinleri bile tane ile satın alır olduk. Peki, yetti mi? Hayır, çünkü gıda enflasyonu hız kesmiyor. Ancak hane halkının geliri aynı oranda artmıyor.
Taze sebze ve meyvelerin fiyatları katlandı artış gösterdi. Enerji fiyatları da öyle… İşlenmiş gıda fiyatları ise adeta uçuyor. Yıllık bazdaki bu yüksek artışlar sofraların yiyecek kalitesini dip noktalara çekti. Tarım politikalarımızın yetenekleri, soframızdaki malzemelerin de belirleyicisi durumunda…
Plansız üretimin sonucu
Yer yer gıda fiyatlarından yakınırken marketleri gündeme getirdik. Marketler üzerinden enflasyonu düşüremeyeceğimizin farkındayız oysaki. Enflasyonla mücadeleyi tarlada, fabrikada, değer zincirinde vermemiz gerekirken, biz soğan mağarası, market basmayı tercih ettik. Zaptiye yöntemlere daldık.
Aslında bu cennet vatan, kendisi dâhil civar coğrafyasını besleyecek potansiyelde olmasına rağmen, arazi bütünleştirememekten, üreticiyi örgütleyememekten, hal, perakende yasaları güncelleyememekten, girdi fiyatlarını düşürememekten, planlı teknolojik üretimsizlikten bu halde…
