Evcil akrabalarının aksine Sus scrofa’nın cinsel etkinliği mevsimliktir. Bu durum besin kaynaklarının ve iklimin elverişli olmasıyla ilintilidir. Avrupa’da genellikle bir batında 4-7 yavru doğar. Irak ve Ermenistan’da bir batında sırasıyla 5 ve 7-10 yavru doğduğu saptanmıştır. Java’da üreme döneminin başında bir batında 6-10 yavrunun doğduğu, sonuna doğru bu sayının 2-4’e indiği kaydedilmiştir.
Batı Avrupa’da ilk üç aydaki ortalama yavru ölüm oranı %15’tir, ancak yaşamlarının ilk yılında %50–75 arasına ölüm oranı olduğu bildirilmiştir. Bu ölüm oranlarının yırtıcıların ve iklimin verdiği zararlara bağlı olduğu düşünülmektedir. Bu etmenler bir neslin sadece %15’nin hayatta kalmasına yol açmaktadır.
Besin maddesi olarak ya da spor amacıyla avlanan bir türdür.
TEHDİTLER
Küresel düzeyde bu türe yönelik büyük bir tehdit söz konusu değildir. Ancak yerel olarak yaşam alanlarının tahribi, avlanma ve ürünlere verdiği zararın önlenmesi için özellikle insan yerleşimlerine yakın yerlerde pek çok tehdit söz konusudur. 1950’lerde Afganistan’da tarımsal amaçlı olarak bataklıkların kurutulması ve Avrupalılar tarafından avlanmaları sonucunda yaban domuzu sayısında azalma olmuştur. Ancak diğer bölgelerde “hasat zamanında tarlaları işgal ederek ciddi zararlar vermektedirler.”
Malezya’nın batısında özellikle ticari amaçlı av baskısıyla yaban domuzu sayısının hızla azaldığı bildirilmiştir. Buna karşın şekerkamışı, tapyoka ve Hindistan cevizine bile verdikleri zarar nedeniyle yaban domuzları “Tarımsal Zararlı Talimatı”nda yer almaya devam etmiştir. İran’da yaban domuzlarının çeşitli ürünlere verdikleri zarar nedeniyle “yerel çiftçilerin gazabına uğradığını ancak genellikle bunun etkisiz kaldığı” belirtilmiştir. 1960-70 döneminde Pakistan’da şekerkamışı sanayiinin genişlemesi, yaban domuzu sayısının artmasına yol açmış ve bunların şekerkamışı tarlalarında yaptığı yıllık zararın 5 milyon Rupi’ye ulaştığı tahmin edilmiştir. Bu durum zehirli yemler de dahil mücadele yöntemlerinin uygulanmasına yol açmıştır.
