İki yıl önce yolum Bolayır’a düştü. Köy okulundaki o minicik atölyede çocuklar elleri, yüzleri çamur içinde hediyelik objeler üretiyorlardı. Aradan iki yıl geçmiş, o minikler büyümüş, seramik sergisi açacak konuma gelmişler.
Çocukluğum, gençliğim.
Artık yaşlandık herhalde.
O günleri çok özlerim.
***
Biz okul sıralarındayken iki şey vardı unutamadığım;
Birincisi “Yerli malı yurdun malı herkes onu kullanmalı” sloganı.
İkincisi de Ahmet Kutsi Tecer’in hepimizin beynine kazınmış şu şiiri:
Orda bir köy var, uzakta
O köy bizim köyümüzdür
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.
***
Şimdiye bakıyorum da…
Yerli malı yurdun malı kalmadı.
Sloganı da bilmez şimdiki gençler.
Ama orada bir köy var uzakta.
Bizim köy o köy.
Şimdi o köyü anlatacağım sizlere.
Gezmesek de tozmasak da demeyin ama; mutlaka görmeniz dileği ile.
***
Spor gazeteciliğine ömrümü adadım ben. Yarım asra dayandı. Ama spor yazarıyım diye alanımda çakılıp kalmadım.
