Sözü yetkilisine bırakalım. “Türkiye Avrupa’nın en büyük ve dünyanın yedinci sırada gelen büyük tarımsal ekonomisidir. Tarım ilacı kullanımı bakımından 19’uncu sırada gelmektedir.
Türkiye’nin kullanımı dekara 130 gram iken, Kosta Rika’nın 5000 gr, Hollanda’nın 1000 gr, ABD’nin 500 gram, Fransa’nın 460 gram, Yunanistan’ın 280 gram, Almanyanın 250 gram ve Ürdün’ün 140 gramdır. Tarımsal hasıla ve arazi varlığına göre oranla Türkiye daha az kimyasal kullanılan bir ülkedir.” (Birişik: s.39)
Türkiye büyük bir ülke ve çoğu alanlarda tarım ilacı kullanılmazken, yoğun tarım yapılan bölgelerinde belki de aşırı şekilde ilaç kullanılmaktadır. Van’da yaptığımız kapsamlı bir araştırmada tarımsal mücadele ve ilaç giderlerinin işletme giderleri içindeki payı binde 2 bulunmuştur. (Çakır, Yıldırım ve Şahin -2004: s.91).
Yazı TÜİK’in “Tarım İlacı Kullanımı 2006-2022” başlıklı verilerine dayanmaktadır. Yıllara göre ve toplam olarak basit indeks, oransal dağılım, ortalamalar, değişim (varyasyon) katsayısı, kişi başına düşen ilaç sarfiyatı hesaplanmıştır. Miktar olarak en büyük pay, mantar ilaçlarına ait olup bunlar toplam ilaç miktarının %40’nı oluşturmaktadır. Bu doğaldır çünkü mantar ilacı daha çok bitkinin yeşil kısımlarını kaplayıp bulaşmayı önlemek amacıyla kullanılır. Üretim dönemleri, yağışlı ve nemli ise mantar ilacı kullanımı artmaktadır. 2009 yılında mantar ilaçlarının toplam içindeki payı % 47 gibi yüksek bir değere ulaşmıştır.
Kurak ve sıcak geçen mevsimlerde böcek yoğunluğu ve faaliyeti artar. Böylesi dönemlerde böcek ilacı kullanımının artması doğaldır. 2007 yılında böcek ilacı kullanımı bir önceki yılın neredeyse üç katına çıkmıştır. Böcek ilaçları miktar olarak en fazla değişim gösteren kümeyi oluşturmaktadır.
