Zamanında Siirt’te bir kayınvalide ve gelin arasındaki diyaloğun isim verdiği söylenen perde pilavının dünyada pek de eşi yok.
Hani bazı yemekler vardır, ilerleyen yaşınızda görür, tadar, öğrenir, “Keşke daha önce bunu keşfetseydim” dersiniz. Perde pilavı da benim için öyle bir yemek. İlk gördüğümde, daha kokusuna, tadına bakmadan âşık olmuştum perde pilavına. Sanki bir bademli pastaya bakıyordum. Kocaman tepsinin ortasında bütün heybeti, kavruk görüntüsü ile zahmetli bir yemek olduğunu, öyle her gün hazırlanamayacağını, özel günlere kendini sakladığını anlatıyordu duruşu. Adeta bir assolist gibi geldi masaya özel tenceresinde.
Sonra kapağını açıp üzerine tersten tepsiyi yerleştirdiler. Sonra bir sihirbaz maharetiyle ters çeviriverdiler tencereyi tepsinin üstüne. Tencere kaldırıldı mı ortaya perde pilavı çıktı. Hayretle izledim sunumu. Pasta gibi merkezden dışa doğru üçgen şeklinde dilimlenip servis edildiğinde de heyecanla tattım perde pilavını. Dışındaki bademli çıtır hamurun tadı, bademlerin, çam fıstığının kavruk lezzeti ve çıtır dokusu, içindeki tavuklu pilavın mis gibi kokusu ve yağlı tadı, kuş üzümünün meyvemsi tadı ile birkaç yemeği bir yemekte birleştirmişsiniz hissini veriyordu.
Ara sıra çıkar karşıma perde pilavı. Küçüğünü gördüm, büyüğünü de. Ama gerçek formunu, yükseldikçe daralan 20 cm çaplı, 15 cm yüksekliği olan bakır perde pilavı tenceresini görünce anladım.
