Mevsimlik tarım işçisi çocuklar, okullarından ve hayallerinden uzakta, tarlalarda çalışıyor. Ankara’nın Şereflikoçhisar ilçesine soğan tarlasında çalışmaya gelen ilkokul, lise ve üniversite çağındaki çocuk ve gençler, gelecekten ümitsiz olduklarını dile getiriyor.
Ankara’nın merkezine 150 kilometre uzaklıkta bulunan Şereflikoçhisar’daki tarlalarda çocuk işçiler, aileleriyle birlikte güvencesiz ve ağır koşullarda çalışıyor. Mevsimlik tarım işçisi çocuklar ve gençler sabah 6’da işe koyuluyor.
İlçede soğan tarlasında çalışmaya gelen ilkokul, lise ve üniversite çağındaki çocuk ve gençler, gelecekten ümitsiz olduklarını dile getiriyor.
ANKA Haber Ajansı’ndan Dilan Kutlu‘nun aktardığına göre, çocukları tarlada çalışanlardan Ahmet Alabaş, “Sadece bir kız çocuğumu okutabildim. 4 yıllık üniversiteyi bitirdi ama benimle 300 liraya çapa yapıyor” derken; Gurbet Alabaş, “Kardeşlerim hepsi okulu bırakmak zorunda kaldılar. Ben 4 yıllık üniversite okudum ama kendi alanımda mesleğimi yapamıyorum. Çünkü artık hep torpille işler yürüyor. 16 yıl okudum emeklerim hep çöp… Burada 300 TL’ye çalışmak zorundayım” diye konuştu.
10 çocuk annesi olan Zeynep Körpe, daha 46 yaşında. Tarım işçisi Körpe, ekonomik geliri iyi olmadığı için çocuklarını okutamadığından şöyle yakınıyor:
“Viranşehir’den buraya geldim. Her sene gelip 5 ay kalıp geri dönüyorduk ama geçim şartları zor olduğu için bu yıl hiç dönmedim. Kış aylarında da burada çalıştım. Geçim zor. 10 çocuğa nasıl yetişeyim. Okula gidenler vardı onları da okuldan çıkardım. Çocuklarım okumadı. Benim bu oğlum ‘Anne sen beni niye okutmadın’ diyor. Sadece bir tanesini okutabildim. İki kız çocuğum evli, onlar okumadı gücüm yok. Hangi parayla okutayım. 6 ay tarlada güneşin altında… Sabahleyin erkenden kalkıp yola düşüyoruz. Karanlıkta gelip karanlıkta gidiyoruz. Hatta iki çocuğumu tarlada büyüttüm. Yaşım şimdi 46 oldu bir şey anlamadık hayatımızdan.”
